Na wschód od miasta Wodzisławia, na zalesionym wzgórzu rozciągającym się w stronę Marklowic, znajduje się obszar tzw. Starego Wodzisławia. Wśród okolicznych mieszkańców przez wieki zachował się przekaz, że istniało tutaj w dawnych wiekach tzw. Grodzisko. Nie zachowały się jednak żadne dokumenty, które wskazywałyby na istnienie tutaj jakiegoś znaczącego grodu. Jeżeli na terenie tym faktycznie znajdował się jakiś gród, należący do Starego Wodzisławia, to został prawdopodobnie zupełnie zniszczony podczas najazdu Tatarów w 1241 roku.

W 1878 roku radca Hirsch, zamiłowany w historii ziemi wodzisławskiej, zbadał i opisał Grodzisko, wskazując, że na zalesionych miejscach pozostały już tylko resztki wałów ziemnych.

W 1867 roku na wysuniętym w stronę Wodzisławia wzgórzu wybudowany został masywny domek myśliwski (leśniczówka) z pięknie położoną wieżą (obecnie tzw. baszta). Na obszarze położonym od strony Marklowic na Grodzisku osiedlali się mieszkańcy, którzy niezależnie od administracyjnej przynależności tego terenu do miasta Wodzisławia, jako tzw. Wodzisław - obszar zamkowy, utrzymywali rodzinną więź z Marklowicami. W 1861 roku, już po zniesieniu pańszczyzny, w gminie Grodzisko było 11 domów i 16 rodzin, liczących w sumie 79 osób. W gminie funkcjonowały dwa młyny.

W 1932 roku przedmieście wodzisławskie - Grodzisko - zostało zelektryfikowane przez Gminę Marklowice na prośbę mieszkańców i magistratu wodzisławskiego. Po zakończeniu II wojny światowej wschodnia część obszaru Grodziska, położona przy ul. Goplany, została włączona do gminy Marklowice i stała się jej dzielnicą. Zachodnia część z tzw. basztą znajduje się w obrębie Wodzisławia.

Opracowano na podstawie materiałów Urzędu Gminy Marklowice oraz publikacji: Z. Karwot: Marklowice. 700 lat.